Eerlijk gezegd ben ik niet zo van de salades. Op veel plaatsen waar je komt voor een snelle lunch staan tegenwoordig salades op de kaart. Bestel je zo’n lunchsalade dan krijg je steevast een enorme teil met groen blad, versierd met spekjes, of zalm, of van die knoerharde crouttons, bedolven onder een te zoete dressing. Niet mijn ding. Als ik een salade eet wil ik wat meer ‘bite’, niet alleen groen blad met zoete saus. Deze salade ontstond spontaan; er waren nog wat bietjes over, er lag mooie jonge spinazie in de winkel en aangevuld met een potje cannellini boontjes werd het een smakelijke lunch.
- Voor twee personen:
- 2 kleine gekookte bietjes
- een flinke handvol jonge spinazie
- 1 kleine rode ui, in fijne ringen gesneden
- 1 blikje cannellini boontjes, gespoeld en uitgelekt
- twee hardgekookte eieren
- een dressing van olijfolie, frambozenazijn, wat mosterd en peper en zout.
“Meer hoeft dat niet zijn”, zou Jeroen Meus zeggen! Schik de groenten op een mooie schaal. Vlij er de dressing over en serveer met mooi knapperig brood.
Kopje espresso toe.
© ellen.
Alweer zo’n stukje waar ik me zo in kan vinden. Waar ik altijd over denk maar het nooit opschrijf zoals jullie. Salades met prachtige exotische of artistieke namen, 7,95 of zoiets. Maar 80% is gewoon een halve krop sla. Helemaal eens dat het wat meer bite moet hebben. Dank alweer!!!